मागच्या फोटोतल्या जख्माळलेल्या पावलामागील भीषण वास्तव मांडल्यानंतर सुचलेली ही काही वेगळी पावले
पाऊल
एक पाऊल पाऊल, मऊ गुलाबी कोवळं
लुसलुशीत स्पर्शानं, मन मोहरून गेलं !!!
एक पाऊल पाऊल, घट्ट रोवले मातीत
हाते धरून चालता, स्वये निघाले गतीत
पावलांचे झाले पंख, घेती गगनी भरारी
त्याने घेतली कवेत, दिव्य क्षितिजेच सारी
एक पाऊल कुठे ते, स्वैर वाट चुकलेले
दलदलीत फसता, कुणी त्याला सावरले !!
एक पाऊल नाजूक, कसे मेंदीने सजले
दुजे घर उजळाया, माझे भाग्य हो चालले
एक एक ते पाऊल, तुझ्या संगे टाकलेले
ठसे जन्म -जन्मां साठी, हृदयात उमटले !
एक पाऊल अदृश्य, पडे साता दरिया पार
जणू मोत्याविण शिंपा, रिते झाले तैसे घर
एक पाऊल तयात, सले काटा तो स्मृतींचा
उरी जखम घेऊन, मार्ग चालते आशेचा !!!
सौ. सविता हर्षे
Comments
Post a Comment