वाट

 

वाट

 

जी अंतरातूनी निघते, अन वळते माझ्यापाशी

ती वाट जाऊनी मिळते, थेट तुझ्या हृदयाशी IIधृII

 

ही वाट जुन्या वळणांची

तर कधी नव्या स्वप्नांची

कधी पखरण गंध-फुलांची, कधी कंटक तळपायाशी  II१II

 

घर तुझे जरी शेणाचे

अन माझेही मेणाचे

मी ठिकाण आषाढाचे, तू उन्हात मज सावरशी II२II

 

ती धुक्यात हरवून बसते

ग्रीष्मात करपुनी रुसते

चकव्यात फिरोनी गोल पोहोचतेच मुक्कामाशी II३II

 

वाटेवर कितीक झाडे

जणू अबोल हे वाटाडे

दावती मार्ग खात्रीचा दु:खाच्या फाट्यापाशी  II४II

 

चाललो जरी भरपूर

न जायचे कुठे दूर

इथेच रामेश्वर अन इथेच अपुली काशी II५II

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

बटाटे पुराण

Image
  बटाटे पुराण  आमच्या घरामागे एक छोटा बगीचा आहे. एक छोटासा गझीबो, त्यात बसायला खुर्ची आणि सोफा. आम्हाला दोघांना बागेची हौस आणि सोस. हौसेने लावलेली फुलझाडे, द्राक्षाचे वेल, थोडी फळझाडे (हा सोसाचा भाग). फुले, फळे अगदी सुंदर येतात. प्रत्येक ऋतूत  वेगवेगळी. पण भाज्यांची कथा जरा निराळी आहे.  गेली अनेक वर्षे, हवेतला गारवा कमी झाला आणि जमीन थोडी उबदार झाली कि नर्सरीची फेरी करून तरतऱ्हेच्या भाज्यांची रोपे आणणे हा आमचा आवडता उद्योग. टोमॅटो, मिरच्या - तिखट आणि ढोबळी, काकडी, झुकिनी अशी अनेक रोपे आणून जमिनीमध्ये थोडी नवी माती, थोडे घरी केलेले कंपोस्ट, असे मिसळून जमीन तयार करावी. दरवर्षी ऊन कुठल्या भागात, कसे येते आहे याचा रिसर्च करावा. कारण मधल्या काळात कडेची झाडे उंच झालेली असतात. सावली पाडणाऱ्या झाडांची कापणी करावी. पाण्याची ठिबक सिंचन व्यवस्था नीट चालते आहे ना याची खात्री करावी आणि मोठ्या प्रेमाने भाज्यांच्या बिया आणि रोपांची लागवण करावी. या व्रतात खंड पडत नाही.  पण एव्हढे सगळे करून हाती काय लागेल याची खात्री नाही. म्हणून या वर्षी ठरवले की भाज्यांच्या नादी लागायचे नाही. ...
Read more

दत्ता

Image
परवा ऑफिसच्या लंच ब्रेकमध्ये दैववाद विरुद्ध बुद्धिप्रामाण्यवाद अशी चर्चा रंगली होती. दोन्हीकडचे लोक आपापले डबे खात तावातावाने आपापले मुद्दे मांडत होते, अनुभव सांगत होते. तेव्हा मला हा किस्सा आठवल्याशिवाय राहिला नाही. आठवला कसला, जे विस्मृतीत जातं ते आठवतं. ही घटना माझ्या जगण्याचाच भाग झाली आहे. तसा माझ्या बुद्धीचा देवावर किंवा 'काहीतरी आपल्याला न दिसणारी मोठी शक्ती असते' वगैरेवर विश्वास नाही. पण माझा तर्क, बुद्धी यांनी जिथे येऊन हात टेकले अशी ही गोष्ट.  अण्णा भिडे चाळीत पाऊल ठेवल्यापासून अख्ख्या चाळीसाठी जे गप्पांचा विषय झाले होते, ते अगदी आजतागायत. जेवढं  अण्णा स्वतःला चाळकऱ्यांपासून दूर ठेवत, तेवढंच त्यांच्याविषयीचं गूढ वाढत असे. त्यांचं व्यक्तिमत्वच असं गहिरं होतं. शिडशिडीत अंगकाठी, पांढराशुभ्र लेंगा-सदरा, बऱ्याच चंदेरी झालेल्या भरघोस दाढीमिशा,  सतत गंभीर चेहरा आणि खोल विहिरीसारखे थांग लागू न देणारे डोळे.  पाचपोरांच्या खोलीत ते एकटेच भाड्याने रहात. फार कुण...
Read more

शिशिर

Image
  आज अजून एक वाढदिवस खिशात टाकून ती  भटकायला बाहेर पडली. एकटीच. आज थोडा वेळ तरी मनाला वाटेल ते करायचे अशी तिने स्वतःला परवानगी दिली होती. “हे कसले नवीन फॅड ? आमच्या वेळी नव्हते असले काही !” आईचा आवाज कानात घुमला तसे तिने त्याकडे दुर्लक्ष केले. पायात शूज घालून दुसरा काही विचार मनात डोकवायच्या आत तिने रस्ता धरला तिच्या आवडत्या जागेचा.  फॉल  मधला सुंदर दिवस. रस्ताभर  लाल,किरमिजी, पिवळ्या, तपकिरी पानांचे गालिचे अंथरले होते. ‘अगदी रेड कार्पेटच पसरले आहे जणू आपल्यासाठी’. उगाच खुद्कन हसू आले तिला. चालता चालता २-४ वेगवेगळी पाने तिने नेहेमीसारखी गोळा केली. फॉल मधे पाने, हायकिंग ला गेले की पाइन कोन आणि समुद्र किनारी शंख, शिंपले, वेगळा एखादा दगड असे काही गोळा करून घरी आणणे  हा तिचा नेहेमीच उपक्रम. हवा जराशी गारसर पण अजून बोचरेपणा चढायचा होता हवेला. निरभ्र निळे आभाळ, थोडा पश्चिमेकडे कललेला सूर्य; स्वतात च रमलेला.  तिने एक खोलवर श्वास घेतला.  पाय जसे भरभर हलू लागले तसे छान उबदार वाटू लागले. एक लय आली चालीला आणि मग मनही मोकळे व्हायला लागले.  आता सूर्य बराच...
Read more