अमेरिकेत भेटलेला बुद्धिस्ट
ते दोन उंच मानेने डोलणारे ध्वज पाहून मला असे वाटले की ह्या दोन सौंस्कृतींचा मिलाफ असणारे असे काहीतरी लिहावे. वेळे अभावी नि खरे तर कामचुकार पणा अंगात भिनलेला असल्यामुळे एक पूर्वीचेच लिखाण वाचून दाखवत आहे. आशीर्वाद असावेत . अमेरिकेत भेटलेला बुद्धिस्ट जगताना वेडेपणा करण्यात जी मजा आहे ना ती कशातच नसावी. म्हणजे मला जेवढे आयुष्य कळले, आणि मला माहिती आहे की मला कळलेले आयुष्य हे उगाचच "समिंदर मे खसखस" इतकेच आहे, त्यावरून तरी असे जाणवते की जो वेडावला तोच जगला. बाकीचे ते सारे, आले आणि गेले! आणि खरे म्हणजे प्रत्येक जणच कुठे ना कोठे तरी वेडेपणा करतच असतो. वेडेपणा म्हणजे गैरकृत्य करण्याची मुभा असे माझे म्हणणे अजिबात नाही. उगाचच सकाळी सकाळी उठून एका पोलिसाच्या श्रीमुखात भडकावली, तर जे व्हायचे तेच होते. त्यात जगण्याची मजा कदापिही नाही. मला अध्याहृत असणारा वेडेपणा हा एखाद्या गोष्टीच्या आकंठ प्रेमात बुडाल्याने येणारा वेडेपणा आहे. पावसाचे वेड असणारा माणूस हा, इतर मोसमात लोणावळ्याला जायच्या ऐवजी, पुढचे दोन दिवस मुसळधार पावसाची शक्यता जाहीर झाल्यावर लोणावळ्याला जायला निघतो. लोणावळ्याच्या ठेस...