अस्तित्व
मी मला न हरवता तुला शोधू शकते माझे स्वत्व न सोडता तुझी होऊ शकते चौकटीत नाती ठोकण्याची समाजाची नपुंसक रीत धाब्यावर बसवून मनाचे गाणे मुक्तकंठाने, गाऊ शकते माझ्या काही खूणा, काही अर्ध्या कविता ओल्या बक़ूळ फुलाच्या आसक्त शपथा तुझ्या दारी तोरण सजवू शकते माझे वर्तुळ पूर्ण करून तुझ्या वर्तुळाशी venn करू शकते समांतर आणि मिसळून वाटचाल करताना अभंग नाते वीणू शकते हे कळेपर्यंत केसात रूपेरी झलक, डोळ्यातली विझली चमक. परत एकदा गंजलेल्या मेंदूला कल्हई करून, मरगळल्या मनावर शिंपण करून सरसरून उभी राहिले तेव्हा कुठे ओळख पटली माझी मला. अमिता खरे
